حوزه علمیه بنت الرسول(س)الشتر

 

 

 

به نام خدا 

سوم شعبان روزی نورانی را در تقویم عالم ساخت روزی که آغازی برای نهضت حسینی بود و نواده رسول‌الله پرورش یافت تا غوغایی در عالم بشریت به پا شود و حقانیت و مظلومیت دین پیامبر خاتم که چهارده معصوم پرچمدارش بودند، برای همیشه ثبت شود.

صبح روز سوم شعبان سال چهارم هجری، شهر مدینه میزبان کودک نورسیده‌ای بود که در خانه‌ فاطمه‌(س) و علی (ع) چشم به جهان گشود و بعدها به "سیّدالشهداء" ملقّب شد.

هنگامی که امام حسین علیه السلام متولد شد، خدای مهربان به فرشته  مالک (خازن آتش) فرمود: آتش را به خاطر کرامت مولودی که برای محمد صلی الله علیه و آله و سلم در دنیا متولد شده، بر دوزخیان خاموش کن!

و به فرشته ی رضوان(بهشت) فرمود: بهشت برین را به خاطر قدوم این مولود، زینت نموده و معطر کن...

و به جبرئیل فرمود: با هزاران هزاران فرشته به سوی محمد صلی الله علیه وآله و سلم روید و قدوم مولودش را تبریک گویید.

 ای جبرئیل! به پیامبر بگو من او را حسین نامیدم.

به او تهنیت گفته و او را تسلیت داده و بگو :ای محمّد! اشرار امّت تو که بدترین اسب سواران اند، این فرزندت را می کشند! وای بر قاتل او! وای بر کسانی که راهنمای آنها می شوند! من از قاتل حسین علیه السلام بیزارم، او نیز از من بیزار است چرا که روز قیامت جرم قاتل حسین علیه السلام از همه بزرگ تر است.

آتش دوزخ به قاتل او اشتیاق زیادی دارد...

امام حسین(ع) باب نجات امت

احادیثی که از اهل بیت در مورد دوران آخر الزمان به ما رسیده است نشان می‌دهد که نگه داشتن دین مانند نگه داشتن آتش در کف دست است. امام حسن عسکری(ع) فرمودند در آخر الزمان مردم فکر می‌کنند مومن از دنیا می‌روند در حالی که کافرند. دعای مخصوصی که توصیه شده در دوره ما یعنی آخرالزمان خوانده شود دعای «الهی عظم البلا» است. یعنی در دوران بلا و سختی هستیم. امام زمان فرمودند که یک راه نجات دارید. حضرت در زیارت ناحیه فرمودند «السلام علیک یا بات نجات امه» لذا اگر می‌خواهیم نجات پیدا کنیم و دین ما حفظ شود یک راه در آخر الزمان وجود دارد و آن حضرت اباعبدالله(ع) است.

سه ویژگی امام حسین(ع) به روایت پیامبر(ص)

روایتی از پیامبر اکرم(ص) آمده است که سه مبارکی و میمنت به حسین بن علی(ع) داده شده است. بر اساس این سه ویژگی، امام حسین(ع) با دیگر اهل بیت و معصومین متمایز شده است.

یکی «شفا فی تربته» است که در تربت مضجع شریف امام حسین(ع) شفا قرار داده شده است. خوردن خاک حرام است ولی تربت سیدالشهدا به میمنت آن حضرت و مبارکی و تبرک ایشان نه تنها حرام نیست بلکه خوردن آن مستحب است. لذا در احکام داریم که وقتی طفل به دنیا می‌آید مستحب است که کام او را با تربت امام حسین(ع) بردارند. همچنین مستحب است قبل از اینکه میت را دفن کنند در دهان و زیر زبان و روی پیشانی و کف دست آن تربت قرار دهند. لذا خوردن تربت قبر سیدالشهدا موجب شفای همه دردهاست. یکی از روایاتی که روی ضریح قبلی امام حسین(ع) طلاکوب شده بود همین حدیث پیامبر است.

دومین خصوصیت امام حسین(ع)؛ «و الاستجابة الدعا تحت قبته» است که دعا زیر قبه امام حسین(ع) مستجاب است. لذا فرمودند وقتی به آنجا مشرف شدید حاجات خود را طلب کنید. طبق این فرمایش نبوی یکی از جاهایی که دعا مستجاب است همین زیر قبه امام حسین(ع) است. در مورد خاک قبر فرموده‌اند که تا یازده متر دور قبر، تربت محسوب می‌شود که به آن حائر حسینی گفته می‌شود.

وقتی متوکل برای محو نام و یاد حسین بن علی(ع) بر روی قبر آن حضرت آب انداخت. در روایت داریم که آب از جایی به بعد جلوتر نرفت و در اصطلاح تحیر پیدا کرد و حیران شد. به آن محدوده حائر گفته‌اند. بعضی فرمودند خاک آن قسمت تربت محسوب می‌شود.

وقتی امام حسین وارد کربلا شدند زمین‌هایی را خریداری کردند و این را پیش بینی کردند که این محل زیارت گاه خواهد شد و می‌خواستند زوار زیر دین کسی نباشند. بخاطر همین بعضی دیگر از بزرگان فرموده‌اند که کل خاک کربلا تربت محسوب‌ می‌شود.

ویژگی سومی که رسول اکرم در خصوص امام حسین(ع) فرموده است، گفت: «و الائمة من ولده» یعنی ائمه بعد از امام حسین همه از اولاد آن حضرت هستند. لذا امام زمان هم که می‌خواهند خود را معرفی کنند می‌فرمایند من نهمین فرزند از نسل حسین(ع) هستم. لذا خدا به خاطر جهاد و مقاومتی که حسین بن علی(ع) برای حفاظت از دین و راه خدا به خرج داد. این ویژگی را به آن حضرت عنایت نموده است.

 

در روایت داریم قبل از ولادت امام حسین(ع)، زهرای مرضیه گاهی اوقات دچار پریشانی می‌شدند. رسول اکرم وارد می‌شدند و می‌دیدند حضرت زهرا گریان هستند و وقتی سبب را سوال می‌کردند می‌فرمودند این فرزندی که در رحم دارم گاهی با من حرف می‌زند و چیزهای می‌گوید. گاهی اوقات می‌گوید انا الغریب و انا العشان. به هر حال این امر موجب ناراحتی مادر می‌شود. لذا وقتی پیامبر می‌خواهد حضرت زهرا را تسلی بدهند یکی از بشارت‌هایی که به حضرت زهرا دادند همین بود که «و الائمه من ولده» که امامان پس از حسین بن علی(ع) همه از نسل حسین تو هستند و مهدی ما از نسل حسین توست که یک روز خواهد آمد و انتقام همه ظلم‌ها و ستم‌ها را خواهد گرفت.

روایات بسیار مفصلی در باب زیارت امام حسین(ع) وجود دارد. این تاکیدات بخاطر عظمت سیدالشهداست که دائما بشریت و خصوصا محبین و شیعیان راه ایشان را فراموش نکنند. این همه تاکید و تحریک قطعا همین است که هیچ وقت دچار فراموشی و دچار کهنگی نشود.

منبع:

بحارالانوار: ۲۴۸/۴۳ ح۲۴

کمال الدین: ۱/۲۸۲ ح۳۶

برچسب ها امام حسین میلاد

 

 

 

 

به نام خدا

😍🍃💚

شیعه می‌سازد حرم روزی برایت یا حسن،

 بعد از آن چشم ملائک سوی باب القاسم است.

 

میلاد با سعادت امام حسن مجتبی (ع) مبارک باد🌸...

 

 

 

صلوات خاصه امام حسن مجتبی(ع)

 

🌷| اللّهُمَّ صَلِّ عَلی الحَسَنِ بْنِ سَیِّدِالنَّبِیِّینَ وَ وَصِیِّ أَمِیرِالمُؤْمِنِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یابْنَ رَسُولِ الله

السَّلامُ عَلَیْکَ یابْنَ سَیِّدِ الوَصِیِّیَنَ،أَشْهَدُ أَنَّکَ یابْنَ أَمِیرِ المُؤْمِنِینَ أَمِینُ الله وَابْنُ أَمِینِهِ عِشْتَ مَظْلُوماً وَ مَضْیَت شَهِیداً،

و أَشْهَدُ أَنَّکَ الإمام الزَّکِیُّ الهادِی المَهْدِیُّ،

اللّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَبَلِّغْ رُوحَهُ وَجَسَدَهُ عَنِّی فِی هذِهِ السَّاعَةِ أَفْضَلَ التَّحِیَّةِ وَالسَّلامِ...

 

 

 

 

 

 

برچسب ها میلاد امام حسن

 

 

به نام خدا

نه مولودی نه مقاله نه دست نوشته و..هیچکدام به اندازه این شعر حال دل ادمو  تو روز تولد یابن زهرا(س) نمیچسبه 

پیشنهاد میدم تا آخر شعر با ما همراه باشید🙏

 

در این سینه تیرِ محبت نشسته

و چشمم به امیدِ اُلفَت نشسته

بهشت آرزویِ گدایی نباشد

که در سایه ی طاقِ نُصرت نشسته

بگیر از رُخت پرده را تا ببینند

که یوسف هم اینجا به زحمت نشسته

به رویِ پَر و بالِ هم در مسیرت

فرشته فرشته به حیرت نشسته 

هوایی ندارد بجز سجده بر تو

بر آن سَر که گرد محبت نشسته 

دل ما رمیده ،اگر پَر کشیده،شرابی چشیده، به شوقی تپیده دویده دویده بسویت که دیده

که عطری وزیده که نوری دمیده که آقا رسیده و با دامنی پُر عنایت نشسته

 

 

 

بیا تا که زهرا به قابَت بگیرد

بیا تا که زینب گلابَت بگیرد

علی پیشت آیاتِ قرآن گرفته 

بخوان تا دمِ مستجابت بگیرد

بیا تا که عباس پشتت بتازد

بیا تا که اکبر رکابت بگیرد

که عالم ببیند حسین آمد امشب 

حسینی ترین انقلابت بگیرد

بیا تا که ایوان طلای نجف هم

صدو ده سَبو از شرابت بگیرد

تو آبی جوابی حساب و کتابی تو معمارِ صحنِ بقیعِ خرابی، شهابی شرابی 

تو پایان خوابی نفسهای نابی ،تو رسواگر چشمه های سَرابی،به دل گفته ام نذر حال خرابت بگیرد

 

 

 

بزن تکیه بر کعبه با ذوالفقارت

بزن تا که چرخد زمین در مدارت

عَلَم را بکش رویِ دوشَت نفس زن

که طوفان شود موقع تار و مارت

زمان تقاصت عمو را صدا کن

که حض می کند لحظه ی تار و مارت

خنک می شود سینه ها و جگرها

پس از کعبه باشد مدینه قرارت  

عجب گرد و خاکی کند انتقامت

که جبریل سرمه کشد از غبارت

تو مفتاح مایی تو عین البقایی ظهور خدایی،تو وقت كَرَم مجتبایی تو قت رجز مرتضایی

تو تیغ رهایی نفس های کربلایی، تو بانگ رسایی ،که میریزد از سر به پا اقتدارت

 

 

 

چه جای شگفتی که کافر گریزد

که شیرِ نر از هولِ حیدر گریزد

علی هستی و وقتِ هو هویِ تیغت

سپاهی نداند که بی سر گریزد

علی هستی قبل از آن که بیایی

زِ ِبرق نگاه تو لشکر گریزد

مگر می شود آنکه رو بر علی نیست 

که از تیغ ساقی کوثر گریزد 

فدای امیر سپاهت که دشمن 

ز یک نعره ی مالک اشتر گریزد 

تو رمزِ قدیری تو ما را امیری،سعادت مسیری تو روح کویری ،تو آیات حق را نظیری، توبر ناکثین مارقین

 قاسطین ظمهریری،تو جاءالحقی بی نظیری ،امیری حسین فنعم الامیری ،به سمت تو شیعه به محشر گریزد

 

 

 

بیا بشنوم لحن نورانیت را

کنارت مناجات شعبانی ات را 

سرِ جاده ی مشهدم تا ببینم

شبی عاشقانِ خراسانی ات را 

قدم زیرِ باران قدم میزنم تا

مگر حس کنم حال بارانی ات را 

تو و سیصدو سیزده مَرد ایمان

بیا بشنوم شورِ طوفانی ات را 

ببین سیدِ ما،مهیا نموده

برایت سپاه سلیمانی ات را 

به حیرانی ما،پریشانی ما،پشیمانی ما نگاهی به بغض غزلخوانی مابه این جمعه های زمستانی ما 

به شبهای طولانی ما،نصیبی نما صُوتِ قرآنی ات را،دعایی کن امشب جوانان ایرانی ات را

 

شاعر : حسن لطفی

برچسب ها نیمه شعبان میلاد امام زمان

 

 

به نام خدا

 

 

ای انیس قدیمی دلها

 

آفتاب بلند ناپیدا

 

تا خدا می برد دلِ ما را

 

پَرِ سجاده های سبز شما

 

من کجا و غبار مقدمتان

 

تو کجا، کوچه های این دنیا

 

من کی ام از قبیله ی مجنون

 

تو ولی از عشیره ی لیلا

 

من کی ام بی زبان ترین مردم

 

تو خدای بلاغتی اما

 

نفسی دِه که از تو دم بزنم

 

بال در صحن این حرم بزنم

 

آسمان موج شد تلاطم کرد

 

که خدا جلوه بین مردم کرد

 

آسمان جای خود از این محشر

 

عرش هم دست و پای خود گم کرد

 

عرش هم جای خود، خدا خندید

 

لحظه ای که لبت تبسم کرد

 

آب با نیت دو رکعتِ عشق

 

با غبار شما تیمم کرد

 

همه دیدند با دو چشمانت

 

چشم های پدر تکلم کرد

 

خانه ات قبله ی غریبان است

 

پایتختت تمام ایران است

برچسب ها میلاد حضرت سجاد

 

 

به نام خدا 

 

 

 

چند حكایت‌ از کرامات حضرت عباس علیه السلام

 

 

 

قبر وسط آب

آیة‏الله حاج سید عباس كاشانى حائرى نقل مى‏كرد: «روزى در خانه آیة‏الله العظمى حكیم(1) بودم كه كلیددار آستان مقدس حضرت ابوالفضل علیه‏السلام تلفن كرد و گفت: سرداب مقدس ابوالفضل علیه‏السلام را آب گرفته و بیم آن مى‏رود كه ویران گردد و به حرم مطهر و گنبد و مناره‏ها نیز آسیب كلى وارد شود، شما كارى بكنید.

آیة‏الله حكیم فرمودند: من جمعه خواهم آمد و هر آنچه در توان دارم انجام خواهم داد. آنگاه گروهى از علماى نجف از جمله اینجانب به همراه ایشان به كربلا و به حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس علیه‏السلام رفتیم، آن مرجع بزرگ براى بازدید به‏ طرف سرداب مقدس رفت و ما نیز از پى او آمدیم، اما همین ‏كه چند پله پایین رفتند، دیدم نشستند و با صداى بسیار بلند كه تا آن روز ندیده بودم، شروع به گریه كردند. همه شگفت‏زده و هراسان شدیم كه چه شده است؟ من گردن كشیدم دیدم شگفتا منظره عجیبى است كه مرا هم گریان ساخت.

قبر شریف حضرت ابوالفضل علیه‏السلام در میان آب مثل جایى كه از هر سو به وسیله دیوار بتنى بسیار محكم حفاظت ‏شود، در وسط آب قرار داشت، اما آب آن را نمى‏گرفت. درست همانند قبر سالارش حسین علیه‏السلام كه متوكل عباسى بر آن آب بست اما آب به سوى قبر پیشروى نكرد. (2)

 

مكافات عمل

در زمان حاج سید عبدالكریم حائرى و ماجراى كشف حجاب از سوى رضاخان، دو تا پاسبان بودند كه خیلى اذیت مى‏كردند.

روزى زنى با روسرى از خانه بیرون مى‏آید، یكى از این پاسبان‌ها او را تعقیب مى‏كند، آن زن هر چه او را قسم مى‏دهد و حضرت ابوالفضل علیه‏السلام را شفیع قرار مى‏دهد در او اثر نمى‏بخشد. بلكه آن بى‏حیا توهین هم مى‏كند كه اگر ابوالفضل كارى از او ساخته مى‏شد، نمى‏گذاشت دست‌هاى او ...

همان روز به ‏حمام مى‏رود و دلش درد مى‏گیرد، معالجات اثر نمى‏كند و به هلاكت مى‏رسد.

غسال گفته بود: دیدم، مثل این كه سیلى به صورتش خورده شده باشد صورتش سیاه شده بود. (3)

 

 

پنجه برنجى

شخصى تعریف مى‏كرد كه: در سال 1375 براى خرید دستگاه چاپ سه ‏بار به مسكو سفر كردم. در سفر سوم در مسكو یك مشكل ادارى برایم پیش آمد، پیش رئیس اداره رفتم. وقتى وارد اطاق شدم، چشمم به

چیز عجیبى افتاد. روى میز رئیس یك پنجه برنجى قرار داشت كه روى آن نوشته شده بود «علمدار ابوالفضل‏». ابتدا حدس زدم آن را به ‏عنوان یك چیز زینتى روى میزش گذاشته، ولى بعد از آن سؤال كردم، جواب داد: «من شیعه هستم و كرامت‌هاى بسیارى از آن حضرت دیده‏ام، این پنجه را به ‏خاطر همین امر همراهم دارم، جانم به فدایش باد.» وقتى از حال من و تشیع و علاقه‏ام به حضرت ابوالفضل علیه‏السلام، اطلاع پیدا كرد، احترام فوق‏العاده‏اى به من گذاشت و همه مشكلات مرا حل كرد. (4)

 

پى‏نوشت‌ها:

1. از مراجع تقلید در نجف اشرف.

2. كرامات الصالحین، ص ‏286، به نقل از: كرامات العباسیه (معجزات حضرت اباالفضل علیه‏السلام)، على میرخلف‏زاده، ص‏92.

3. حضرت اباالفضل مظهر كمالات و كرامات، ص‏447، به نقل از: كرامات العباسیه (معجزات حضرت اباالفضل علیه‏السلام)، على میرخلف‏زاده، ص‏220

4. نماز شام غریبان، به نقل از: كرامات العباسیه (معجزات حضرت اباالفضل علیه‏السلام)،على میرخلف‏زاده، ص‏235

 

 

 

 

روشنگر آفتــاب☀️         ، عبـــــاس آمــد

تفسیــر زلال آب💧        ، عبــــاس آمــد

 

خیزیـد، گـل آرید🌸         و گــل افشانید

زیرا گـل بوتــراب💫      ، عبــــاس آمــد

 

 

 

💐میلاد حضرت عباس(ع) مبارک‌باد

 

 

 

برچسب ها میلاد حضرت عباس

 

 

به نام خدا

 

در کتاب «امالی»، شیخ صدوق روایتی را به این ترتیب نقل می‎کند:

 

شعیب میثمى گفت از امام صادق (ع) شنیدم می‎فرمود که چون حسین بن على(ع) متولد شد، خدا جبرئیل را با هزار فرشته دستور داد فرود آیند و رسول خدا(ص) را از طرف او تهنیت گویند. جبرئیل فرود آمد و به جزیره‏اى در دریا گذشت که فرشته‏اى به نام فطرس از حاملان عرش که خداوند پر او را شکسته بود و در آن جزیره انداخته بود مکان داشت و هفتصد سال در آنجا خدا را عبادت کرده بود تا اینکه حسین بن على(ع) متولد شد.

 

 آن فرشته به جبرئیل گفت کجا می‎روى؟ گفت خدا به محمد (ص) نعمتى داده و مى‏روم از از طرف خدا و خود مبارک باد گویم. گفت مرا با خود ببر شاید محمد برایم دعا کند. او را با خود برد و چون به تهنیت پرداخت گزارش او را به عرض رساند. پیامبر(ص) به آن فرشته فرمود خود را به این مولود بمال و به مقام خود برگرد. گفت فطرس خود را به حسین مالید و بالا رفت و گفت یا رسول‎اللّه اما امت تو حتماً او را در آینده خواهند کشت و بر من عوضى دارد که هر کس زیارتش کند، به او برسانم و هر کس سلامش دهد به او برسانم و هر کس طلب رحمت برایش کند، دعایش را به او برسانم و اوج گرفت. (امالی صدوق، ص137)

 

عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ شُعَیْبٍ الْمِیثَمِیِّ قَالَ سَمِعْتُ الصَّادِقَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ‏ إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع لَمَّا وُلِدَ أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ جَبْرَئِیلَ أَنْ یَهْبِطَ فِی أَلْفٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ فَیُهَنِّیَ رَسُولَ اللَّهِ ص مِنَ اللَّهِ وَ مِنْ جَبْرَئِیلَ قَالَ فَهَبَطَ جَبْرَئِیلُ فَمَرَّ عَلَى جَزِیرَةٍ فِی الْبَحْرِ فِیهَا مَلَکٌ یُقَالُ لَهُ فُطْرُسُ کَانَ مِنَ الْحَمَلَةِ بَعَثَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی شَیْ‏ءٍ فَأَبْطَأَ عَلَیْهِ فَکَسَرَ جَنَاحَهُ وَ أَلْقَاهُ فِی تِلْکَ الْجَزِیرَةِ فَعَبَدَ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى‏ ...

 

این روایت در صفحه66 کتاب مشهور و معتبر «کامل‎الزیارت» منسوب به «ابن قولویه» یکی از محدثین و علمای شیعه به همین ترتیب آمده است. همچنین در صفحه 164 کتاب «اثبات الوصیة» نیز به همین صورت آمده است جز اینکه در انتهای این روایت آمده است:

 

پیامبر(ص) به فطرس فرمود: خدا شفاعت مرا درباره تو قبول کرد، تو دائماً به زمین کربلا موکل باش و تا روز قیامت هر کسى که به زیارت قبر حسین(ع) مى‏آید به من خبر بده. راوى گوید: آن ملک است که به آزادشده حسین(ع) نامیده شد.»

 

تمام این کتب مربوط به قرن چهارم هجری قمری است.

 

 

 

🍃❤️

 

 

فطرس🕊آمد که پرش

خوب شود🌿 

عاشق❤️شد

 

پر قنداقه‌ی تو😍 

              حکم مسیحا 💚دارد...

 

#میلاد_حضرت_ارباب_مبارک 🎈🍃

 

دست می گیرد و دل می برد و می بخشد

این حسین کیست که اینگونه عطایی دارد 🍃

 

 

برچسب ها میلاد امام حسین

 

به نام خدا

 

 

میلاد امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام در کعبه:

باید به دو نکته مهم توجه شود.

اول آن که میلاد ایشان در داخل کعبه، ادعای شیعه نیست که در آن چون و چرا کنند؛ حادثه بزرگی است که اتفاق افتاده و تمامی علما، مورخین و دانشمندان شیعه و سنی به آن اذعان دارند.

دوم آن که، تولد در کعبه، افتخار کعبه است و نه آن که تولد ایشان در داخل کعبه، افتخاری برای ایشان باشد، چنان که در زیارات و دعاها می‌خوانیم: «شَرّفَ بِهِ مَکَة وَ مِنی»، یعنی مکه و منا به ایشان مشرف شد.

دقت کنیم که هیچ گاه "خاک" سبب شرف انسان نمی‌شود، بلکه انسان سبب شرف مکان می‌گردد. چون حضرت ابراهیم علیه السلام در نقطه‌ای ایستاد، آنجا شد "مقام ابراهیم" و چون امام حسین علیه السلام وارد کربلا شد و خونش در آن سرزمین ریخته شد، خاکش شد تربت کربلا، و چون در آن محل دفن گردیدند، شد "قبّه"ای متبرک که دعا در آن مستجاب است و ... . و البته هیچ کار خدا بدون حکمت نیست و همگان باید بیاندیشند که چرا تولد ایشان باید داخل کعبه باشد، حالا بیرون یا هر کجای دیگری می‌شد، چه اتفاقی می‌افتاد؟ بلکه برای همیشه نشان داد که روح عبادت، "ولایت" است. قبله نیز زادگاه ولایت است.

قلب انسان مثل کعبه است:

قلب انسان، همانند کعبه معظمه، بیت‌الله و معظم است، چنان چه در وقت نماز نیز جسم ما به سوی کعبه جسمانی است، اما روح و قلب متوجه خدای لامکان است، لذا نیت می‌کنیم که مثلاً دو رکعت نماز واجب صبح می‌خوانیم «قربة الی الله».

در احادیث بسیاری آمده است که قلب بیت الله است، قلب حرم الله است. امام صادق (علیه السلام) نیز فرمودند: «الْقَلْبُ حَرَمُ اللَّهِ فَلَا تُسْكِنْ حَرَمَ اللَّهِ غَيْرَ اللَّه – قلب حرم الله است، پس در حرم خدا، جز خدا سکنا نمی‌گزیند» (بحار الأنوار ج‏67 /25). اما انسان دائماً در این حرم الله، بُت می‌چیند. بت‌هایی که سمبل "حبّ الدّنیا» هستند. بت‌های نفس؛ مثل بت شهوت، بت قدرت، بت مال، بیت عشیره و قبیله ... و بت‌های بزرگتر که سمبل طواغیت و فراعنه‌ی زمان است.

اما، گاهی برخی از انسان‌ها با تأسی به حضرت ابراهیم علیه السلام، تبر بر می‌دارند و به جان بت‌ها می‌افتند و آنها را خُرد کرده و از این بیت‌الله بیرون می‌اندازند، تا به فرمان خدا مبنی بر «‌وَطَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ – و خانه‌ام را پاک کن، برای طواف کنندگان، و قیام کنندگان (به نماز) و اهل رکوع و سجود».

حال آیا کسی می‌تواند بگوید که چون انسان در قلب بت چیده است، پس اساساً قلب بتخانه است؟! خیر؛ بلکه هر چقدر هم بُت بچینند، باز قلب انسان حرم الله و بیت الله است که به اشغال درآمده است.

منابع اهل سنّت:

*- حاکم نیشابوری: روایات متواتر است که فاطمه بنت اسد، امیرمؤمنان علی بن ابی طالب ـ کرّم الله ـ وجهه، را در خانه کعبه به دنیا آورده است. (المستدرك على الصحيحين ج3 ص550)

*- دهلوی نیز که نه تنها از علمای به نام، بلکه از متعصبین اهل سنّت است می‌نویسد: «فاطمه بنت اسد، اميرالمومنين علی بن ابی طالب را در درون كعبه به دنيا آورد، بدون ترديد او در روز جمعه سيزدهم رجب، سی سال بعد از عام الفيل، در خانة كعبه به دنيا آمده است، و هرگز پيش از او يا بعد از او كسي در خانة كعبه زاده نشده است» (شاه ولي الله دهلوی، ازالة الخفا، چاپ هند، ج2، ص251)

*- پیشتاز مورّخان، علی بن حسین مسعودی،( متوفّای 333 ه ق) در کتاب «مروج الذّهب» که در طول بیش از یکهزار سال، یکی از استوارترین منابع مورد اعتماد مورّخان است، با صراحت و قاطعیّت اعلام می‌دارد که: «ولادت آن حضرت در درون کعبه واقع گردید.» و در کتاب دیگرش «اثبات الوصیّه» تأکید می‌کند که: «هرگز پیش از ایشان و یا بعد از ایشان احدی در درون کعبه به دنیا نیامده است.» (مسعودی، مروج الذّهب، چاپ قاهره، ج2، ص2) – (مسعودی، اثبات الوصیّة، ص111)

*- و ... .

برچسب ها میلاد حضرت علی

 

 

به نام خدا

 

سرود – ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها

غنچه زده مثه یک گل خنده روی لب طاها

به یمن مقدم زهرا حضرت امّ ابیها

مبارکه،جلوه ی نور الهی جان احمد جان حیدر

از سوی حق،گشته نازل نور اعطینا به قرآن پیمبر

به یُمن او، همه ی عالم بهشت رحمت حق شد سراسر

                               مظهر لطف و حقیقت رحمت / سوره ی قدر صحیفه ی عصمت

عصمت کبری یا زهرا یا زهرا...

طلوع شمس جمالش به لطف ایزد سرمد

مبارکه یا خدیجه مبارکه یا محمد

وجود ِ او،از سما تا به زمین در حال ِ اِجلال ِ نُزوله

مقام او،واقعاً  که برتر از اندیشه و کُلّ عُقوله

عبادت و بندگی تنها فقط با امضای زهرا قبوله

شکر للّه که فدای زهراییم/تا قیامت ما گدای زهراییم

عصمت کبری یا زهرا یا زهرا...

خدا خودش میدونه که آرزوی ما همینه

وهابیت بشه نابود ما هم بیاییم به مدینه

یا فاطمه،حاجت این سربازای لشگر عشق و روا کن

یا فاطمه نوکرا و سینه زنهای حسینت رو دعا کن

یا فاطمه ما رو اهل امر ِ بر معروف و اهل کربلا کن

امر ِبر معروف مرام ِ آل الله/نهی از منکر پیام آل الله

عصمت کبری یا زهرا یا زهرا...

 

برای دانلود شور کلیک کنید

 

 

اهداف خلقت از منظر حضرت فاطمه زهرا(س) در ادامه مطلب...

برچسب ها تولدحضرت زهرا یاس میلاد

 

 

به نام خدا

 

زینب کبری سلام الله علیها دختر امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام الله علیها است. بارزترين بعد زندگى حضرت زينب، نقش ویژه او در واقعه کربلا و دوران اسارت پس از این واقعه است. صبر و پایداری آن بانو در واقعه عاشورا علی رغم از دست دادن عزیزترین کسانش موجب شد که به عنوان اسوه صبر جاودان شود. خطبه های کوبنده آن حضرت در بند اسارت در کوفه و شام، باعث پرده برداری از چهره ظالمانه و ننگین حکومت اموی شد.

ولادت حضرت زینب علیها السلام

حضرت زينب، دختر امیرالمومنین و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در سال پنجم‌ هجرى، روز 5 جمادى الاول در مدينه، پس از امام حسين‌ علیه السلام به دنيا آمد.

بر اساس روایات متعدد، نام‌گذاری حضرت زینب (س)، توسط پیامبر اسلام (ص) صورت گرفت. و جبرئیل از سوی خداوند این نام را به پیامبر (ص) رساند.

زينب را مخفف‌ «زين اب‌» دانسته‌ اند، يعنى زينت پدر.

 

ویژگیهای اخلاقی

اين بانوى بزرگ، داراى قوت قلب، فصاحت زبان، شجاعت، زهد و ورع،ولایتمداری وعفاف و شهامت فوق العاده بود.

‌  امام حسين صلی الله علیه و آله هنگام ديدار، به احترامش از جا برمى ‌خاست.

زينب كبرى،از جدش‌ رسول خدا و پدرش اميرالمؤمنين و مادرش فاطمه زهرا سلام الله علیها حديث روايت كرده است.

علامه سید محسن امین درباره حضرت زینب سلام الله علیها می فرمایند: زینب کبری سلام الله علیها از زنان بافضیلت است و فضایلش مشهورتر از آن است که بیان شود. خرد، استواری و بلاغتش نیازمند گفتن نیست؛ چرا که همه اینها از خطبه ای که در کوفه و شام ایراد فرموده بود، به خوبی معلوم است آن گونه که گویا از زبان پدرش علی علیه السلام سخن می گوید. البته از زینب سلام الله علیها عجیب نیست؛ زیرا او از شاخه های درخت نبوت و از خاندان هاشمی بود.

جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله پدرش علی مرتضی علیه السلام و مادرش زهرای بتول سلام الله علیها و برادرانش حسن علیه السلام و حسین علیه السلام است.

ولایتمداری

قرآن بدون هیچ قید و شرطى در كنار اطاعت مطلق از خداوند، دستور به اطاعت از پیامبر صلى الله علیه وآله و صاحبان امر، یعنى، ائمه اطهارعلیهم السلام مى‏دهد.« اطیعواالله واطیعواالرسول واولى الامرمنكم‏»

 «از خداوند و رسول و اولی الامر اطاعت كنید.»

زینب علیهاالسلام كه حضور هفت معصوم  را درک كرده، در تمامى ابعاد ولایت مدارى (معرفت امام، تسلیم بى چون و چرا بودن، معرفى و شناساندن ولایت، فداكارى در راه آن و) ... سر آمد است. او با چشمان خود مشاهده كرده بود كه چگونه مادرش خود را سپر بلاى امام خویش قرار داد و خطاب به ولى خود گفت:« روحى لروحك الفداء ونفسى لنفسك الوقاء

[اى ابالحسن] روحم فداى روح تو و جانم سپر بلاى جان تو باد.» و سرانجام جان خویش را در راه حمایت از على علیه السلام فدا نمود و شهیده راه ولایت گردید. زینب علیهاالسلام به خوبى درس ولایت مدارى را از مادر فرا گرفت و آن را به زیبایى در كربلا به عرصه ظهور رساند.

از یك سو در جهت معرفى و شناساندن ولایت، از طریق نفى اتهامات و یادآورى حقوق فراموش شده اهل بیت تلاش كرد. از جمله در خطبه شهر كوفه فرمود:« وانى ترحضون قتل سلیل خاتم النبوه ومعدن الرساله وسید شباب اهل الجنه ؛ لكه ننگ كشتن فرزند آخرین پیامبر و سرچشمه رسالت و آقاى جوانان بهشت را چگونه خواهید شست؟»

و همچنین در مجلس ابن زیاد ، شهر شام، و مجلس یزید، ولایت و امامت را به خوبى معرفى نمود.

از سوى دیگر سر تا پا تسلیم امامت ‏بود؛ چه در دوران امام حسین علیه السلام و چه در دوران امام سجاد علیه السلام حتى در لحظه‏اى كه خیمه گاه را آتش زدند، یعنى در آغاز امامت امام سجاد علیه السلام نزد آن حضرت آمد و عرض كرد: اى یادگار گذشتگان ... خیمه‏ها را آتش زدند ما چه كنیم؟ فرمود:«علیكن بالفرار؛ فرار كنید.» 

از این مهمتر در چند مورد، زینب علیهاالسلام از جان امام سجاد علیه السلام دفاع كرد و تا پاى جان از او حمایت نمود.

الف- در روز عاشورا؛ هنگامى كه امام حسین علیه السلام براى اتمام حجت، درخواست ‏یارى نمود، فرزند بیمارش امام زین العابدین علیه السلام روانه میدان شد. زینب با سرعت ‏حركت كرد تا او را از رفتن به میدان نبرد باز دارد، امام حسین علیه السلام به خواهرش فرمود: او را باز گردان، اگر او كشته شود نسل پیامبر در روى زمین قطع میگردد. 

ب- بعد از عاشورا در لحظه هجوم دشمنان به خیمه‏ها شمر تصمیم گرفت امام سجاد علیه السلام را به شهادت برساند، ولى زینب علیهاالسلام فریاد زد: تا من زنده هستم نمى‏گذارم جان زین العابدین در خطر افتد. اگر مى‏خواهید او را بكشید، اول مرا بكشید، دشمن با دیدن این وضع، از قتل امام علیه السلام صرف نظر كرد.

ج- زمانى كه ابن زیاد فرمان قتل امام سجاد علیه السلام را صادر كرد، زینب علیهاالسلام آن حضرت را در آغوش كشید و با خشم فریاد زد: اى پسر زیاد! خون ریزى بس است. دست از كشتن خاندان ما بردار. و ادامه داد:« والله لا افارقه فان قتلته فاقتلنى معه؛ به خدا قسم هرگز او را رها نخواهم كرد؛ اگر میخواهى او را بكشى مرا نیز با او بكش.»

ابن زیاد به زینب نگریست و گفت: شگفتا از این پیوند خویشاوندى، كه دوست دارد من او را با على بن الحسین بكشم. او را واگذارید.

البته ابن زیاد كوچكتر از آن است كه بفهمد این حمایت فقط به خاطر خویشاوندى نیست، بلكه به خاطر دفاع از ولایت و امامت است. اگر فقط مساله فامیلى و خویشاوندى بود، باید زینب علیهاالسلام جان فرزندان خویش را حفظ و آن‏ها را به میدان جنگ اعزام نمیكرد.

 

آنكـــه قلبـــش از بلا سـرشار بود

دخت زهرا زینب غمخوار بود

 

او ولایت را به دوشش مى‏ كشیـد

چـون امـام عصر او بیمار بود

 

بــا طنیــن خطبــه‏ هاى حیــدرى

ســخــت او رسواگر كفار بود

 

دانلود مولودی میلاد حضرت زینب(س)

برای دانلود کلیک کنید

برچسب ها میلاد مولودی

 

به نام خدا

 

۱۷ ربیع الاول که مقارن به خجسته زاد روز نبی مکرم اسلام حضرت محمد(ص) و میلاد امام جعفر صادق(ع)است یکی از چهار روزی است که در تمام سال به فضیلت روزه امتیاز دارد.

معجزات ولادت حضرت محمد(ص)

 

در روز ولادت آن حضرت هر بتى که در هر جاى عالم بود به رو درافتاد و چهارده کنگره از ایوان کسرى فروریخت. دریاچه ساوه که آن را می‌پرستیدند خشک و بدل به نمکزار شد. در وادى ساوه که مهر و موم‌ها بود کسى آب در ندیده بود آب جارى شد. آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود در شب ولادت آن حضرت خاموش شد. علم کاهنان و سحر ساحران باطل گردید و طاق کسرى از میان به دونیم شد که تا امروز نمایان است.

 

هنگام ولادت آن حضرت این ندا از آسمان شنیده شد: «جاء الحق و زهق الباطل، ان الباطل کان زهوقا».

 

از خصوصیات ولادت پیامبر (ص) آن بود که ختنه کرده و ناف بریده متولد شد

 

 

 

خصوصیات حضرت محمد(ص)

 

هرگز مگس بر بدن مبارک آن حضرت نمی‌نشست. هرگاه چشم مبارکش ‍ خواب بود دلش بیدار بود و می‌دید و می‌شنید چنانکه در بیدارى می‌دید و می‌شنید. حضرت محمد(ص) از قفاى خود چنان می‌دید که از پیش روى می‌دید.

 

حضرت محمد(ص) بر هر حیوانى که سوار می‌شد هرگز پیر و لاغر نمی‌شد. آن حضرت حمارى به نام یعفور داشتند. هر زمان که فرمان می‌داد فلان مرد را حاضر کن، به در خانه‌اش می‌رفت و سر بر در می‌کوفت و به اشاره او را حاضر می‌ساخت.

 

از خصوصیات ولادت پیامبر (ص) آن بود که ختنه کرده و ناف بریده و پاک از آلایش خون و غیره متولد شد. همچنین در وقت ولادت از پا به زیر آمد نه از سر. هنگام ولادت رو به کعبه به سجده افتاد و چون سر از سجده برداشت دست به سوى آسمان بلند کرد و به وحدانیت خدا و رسالت خود اقرار نمود و سپس نورى از او ساطع گردید که مشرق و مغرب عالم را روشن نمود.

 

 

بشارت میلاد امام جعفرصادق(ع)

 

خجسته سالروز طلوع خورشید هدایت، تبلور دُرّ دریای عصمت، تلألؤ نگین انگشتری امامت، شکوفایی گل بوستان احمد صلی الله علیه و آله ، ولادت صادق آل محمّد صلی الله علیه و آله بر تمام دوستداران معرفت و حقیقت مبارک باد.

 

طلوع و شکوفایی

 

در هفده ربیع الاول سال 83. ه، طلوع خورشید امامت، بار دیگر مدینه را منور کرد. در آن روز، خورشیدی شکفت که بعدها پرتو انوار الهی اش دوازده هزار غنچه جویای محبت و حقیقت را شکوفا کرد، و حیات و طراوت تازه ای به جهان بخشید؛ چراکه با شکوفایی و عطرافشانی آنها، مسیر بوستان حقیقت و رستگاری از بیابان خشک ضلالت و بدبختی جدا شد و سرگشتگان و عاشقان وجه اللّه به سرمنزل مقصود رسیدند.

 

صبح میلاد

 

صبح روز جمعه 17 ربیع الاول سال 83 ه . ق، مدینه، چشم انتظار طلوع خورشیدی دیگر از سلاله پاک رسول اللّه صلی الله علیه و آله بود، تا با تجلی جمال آن مولود مبارک وضوی نور گرفته و چهره خویش را بار دیگر منور سازد. سرانجام خانه امامت و ولایت با میلاد فرخنده ششمین امام معصوم علیه السلام ، غرق شادی و سرور شد. ملائک مشتاقانه به استقبال و خوش آمدگویی از آن نوگل تازه شکفته به زمین آمدند و نرگس چشمان خود را میزبان قدوم مبارک آن عزیز بزرگوار کردند. ما نیز این میلاد بزرگ و فرخنده را به تمام دوستداران اهل بیت علیه السلام تبریک و تهنیت گفته و امیدواریم که با بهره گیری کافی ازمکتب سازنده آن ستارگان درخشان در راستای پاک سازی جسم و جان خود ازلوث پلیدی ها و گناهان گام، برداریم.

برچسب ها میلاد